Από το 1966 στις 2 Απριλίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, ημέρα των γενεθλίων του γνωστού Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805) και σκοπός της είναι να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να κατευθύνει την προσοχή των μεγαλύτερων στο παιδικό βιβλίο.

«Διασχίστε τις θάλασσες με τα φτερά της φαντασίας!» ήταν το φετινό μήνυμα στην αφίσα για τη γιορτή του βιβλίου.

Εμείς, στο σχολείο μας, παρατηρήσαμε την αφίσα και προσπαθήσαμε να αποκωδικοποιήσουμε το μήνυμα της συγγραφέως. Αυτό που καταλάβαμε ήταν ότι με οδηγό τη φαντασία μπορούμε να ταξιδέψουμε παντού και να ανακαλύψουμε νέους κόσμους.

Φτιάξαμε και σελιδοδείκτες.

Επιπλέον, σε συνεργασία με το 1ο Δημοτικό σχολείο Ακράτας, είχαμε προσκαλέσει την υπέροχη συγγραφέα Κατερίνα Μουρίκη προκειμένου να μας μιλήσει για τη ζωή της και τα έργα της.

Πριν την επίσκεψη είχαμε διαβάσει κάποια βιβλία της και εστιάσαμε στο παραμύθι “Πάσχα στο ξωκκλήσι”.

Η πλοκή του παραμυθιού έχει ως εξής: Τα ζώα του δάσους πληροφορούνται ότι το ξωκκλήσι του χωριού κινδυνεύει να γκρεμιστεί. Η φθορά του χρόνου είναι μεγάλη, μα οι ζημιές από την απροσεξία τους, που έβρισκαν εκεί καταφύγιο, είναι ακόμα μεγαλύτερες. Τώρα τα ζώα το μετάνιωσαν και θέλουν να επανορθώσουν. Το εκκλησάκι πρέπει να ξαναγίνει όμορφο και να λειτουργήσει πάλι! Οι άγιες μέρες του Πάσχα πλησιάζουν! Άραγε θα βρουν τα ζώα κάποιον τρόπο για να δράσουν; Θα καταφέρουν να έχουν έτοιμο το ξωκκλήσι για να πανηγυρίσουν εκεί την ανάσταση του Χριστού μας; Τελικά τα ζωάκια συνεργάζονται και καταφέρνουν να το σώσουν!

Τα παιδιά ζωγράφισαν το ξωκκλήσι και τους ήρωες του παραμυθιού και αποφάσισαν να χαρίσουν αυτή την ομαδική εργασία στην κυρία Μουρίκη.

Την ημέρα της επίσκεψης οι μαθητές του Δημοτικού είχαν ετοιμάσει πολύ ωραία δρώμενα για να τιμήσουν τη συγγραφέα όπως θεατρικά, τραγούδια, κολλάζ κ.ά. Οι μαθητές μας της χάρισαν την κατασκευή που είχαν ετοιμάσει.

Η συγγραφέας, συγκινημένη από όσα της παρουσίασαν τα παιδιά, μοιράστηκε μαζί μας οικογενειακές στιγμές που την ώθησαν να γράφει τα βιβλία της και να επικοινωνεί με το αναγνωστικό κοινό εδώ και τρεις δεκαετίες.

Στο τέλος της εκδήλωσης υπέγραψε βιβλία της αλλά δώρισε και η ίδια βιβλία και δωράκια στους μαθητές .

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους εκπαιδευτικούς και τη διευθύντρια του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ακράτας για την άψογη συνεργασία ! Φυσικά το πιο θερμό μας ευχαριστώ στην κυρία Κατερίνα Μουρίκη για την μοναδική εμπειρία που μας χάρισε. Σας περιμένουμε ξανά!!!

Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε την έννοια της Αποταμίευσης, διαβάσαμε το υπέροχο παραμύθι της Sarah Yang “Ένα σκουληκάκι την ημέρα” μεταφρασμένο από την κ. Τάνια Μάνεση.

Την άνοιξη που τα λουλούδια ανθίζουν, τρεις μικροί τυφλοπόντικες έφυγαν από το σπίτι της μητέρας τους για να ζήσουν μόνοι τους για πρώτη φορά. -Θυμηθείτε να κάνετε οικονομία ένα σκουλήκι την ημέρα, φώναξε η μαμά τυφλοποντικίνα και τους αποχαιρέτησε. -Εντάξει, είπε ο μικρότερος τυφλοπόντικας. -Με τίποτα!, είπε ο μεγαλύτερος και δυνατότερος τυφλοπόντικας. Έχω αρκετή δύναμη και μπορώ να μαζεύω σκουλήκια για όλο τον χρόνο, δεν χρειάζεται να κάνω οικονομία!, καυχήθηκε. -Ο μεσαίος τυφλοπόντικας δε σχολίασε τίποτα, επειδή σκεφτόταν πόσο νόστιμα θα ήταν τα σκουλήκια που επρόκειτο να φάει… Αφήνοντας την ημέρα τους πίσω, οι τρεις τυφλοπόντικες διέσχισαν μια πεδιάδα λουλουδιών μέχρι που βρήκαν ένα σημείο με μαλακό χώμα στο γρασίδι. -Ας κάνουμε αυτό το μέρος το καινούριο μας σπίτι!, είπε ο μεγαλύτερος. Οι άλλοι δύο συμφώνησαν και άρχισαν να σκάβουν το χώμα με τις πατούσες τους. Ο μικρότερος, που ήταν και ο πιο αδύναμος, έσκαψε μια μικρή τρύπα κοντά στην επιφάνεια, ο μεσαίος έσκαψε μια βαθύτερη και μεγαλύτερη, ενώ ο μεγαλύτερος τυφλοπόντικας, ο πιο δυνατός, έσκαψε την πιο βαθιά τρύπα και έφτιαξε εκεί το σπίτι του. Το λαγούμι τους ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία. Το καλοκαίρι, οι τρεις τυφλοπόντικες έσκαβαν το χώμα ψάχνοντας και πιάνοντας σκουλήκια. Ο μεγαλύτερος είχε πολλή δύναμη και πάντα έπιανε τα περισσότερα, έτρωγε κάθε σκουλήκι που έβρισκε, για να γίνει μεγαλύτερος και δυνατότερος. Ο μεσαίος τυφλοπόντικας δεν ήταν τόσο δυνατός, οπότε έπιανε λιγότερα σκουλήκια, αλλά έτρωγε κάθε σκουλήκι που έπιανε, επειδή λάτρευε τη γεύση τους. Ο μικρότερος τυφλοπόντικας ήταν ο πιο αδύναμος και έπιανε τα λιγότερα σκουλήκια, αλλά “αποταμίευε” ένα σκουλήκι την ημέρα και θυμόταν πάντα τα λόγια της μαμάς τυφλοποντικίνας. Το φθινόπωρο άρχισαν να πέφτουν τα φύλλα και ο μεγάλος τυφλοπόντικα είχε μεγαλώσει ακόμα περισσότερο και είχε γίνει πιο δυνατός. Έκανε λοιπόν το σπίτι του μεγαλύτερο, χρησιμοποιώντας τη δύναμή του, ο μεσαίος είχε ακόμα το ίδιο μέγεθος, μόνο που η κοιλιά του είχε φουσκώσει επειδή έτρωγε όσα σκουλήκια μπορούσε να πιάσει. Ο μικρός τυφλοπόντικας, ωστόσο, δεν είχε μεγαλώσει σχεδόν καθόλου και έτρωγε μόνο ένα σκουλήκι την ημέρα, αποταμιεύοντας όλα τα υπόλοιπα. Για αυτό το λόγο δεν είχε πολλή δύναμη να σκάψει, για να μεγαλώσει το σπιτάκι του. Ο μεγαλύτερος αδερφός του γελούσε μαζί του και τον κορόιδευε για το μικρό του λαγούμι. -Το τούνελ σου είναι τόσο μικρό!  -Κοίτα το σπίτι το δικό μου, είναι πολύ μεγαλύτερο από το δικό σου!, γέλασε και ο μεσαίος μαζί του.  -Εγώ τρώω τα καλύτερα σκουλήκια, ενώ εσύ μοιάζεις σαν να μην έχει φάει τίποτα. Ο μικρός δεν είπε τίποτα και συνέχισε να κάνει οικονομία στα σκουλήκια του. Αγαπούσε πολύ τη μητέρα του και ήθελε να ακολουθεί πάντα τις συμβουλές της.  Πέρασε ο καιρός και έφτασε ο χειμώνας. Ο μικρός τυφλοπόντικας ήταν έτοιμος να κοιμηθεί στο μικρό ζεστό λαγούμι του, όταν άκουσε ένα χτύπημα στην πόρτα του. Ήταν ο μεσαίος τυφλοπόντικας και έκλαιγε: -Δεν υπάρχουν καθόλου σκουλήκια εκεί έξω! Μακάρι να μην είχα φάει κάθε σκουλήκι που έβρισκα, κλαψούρισε. Ο μικρός κοίταξε το μεγάλο στομάχι του μεσαίου αδερφού του και τον αγκάλιασε. -Μην ανησυχείς! Θα μοιραστώ τα σκουλήκια μου μαζί σου.  Ο μεσαίος τυφλοπόντικας ένιωσε συγκίνηση. -Σ’ευχαριστώ, μικρέ. Μου έσωσες τη ζωή. Ξάπλωσαν μετά μαζί στο μικρό λαγούμι του και κοιμήθηκαν, αφού ήξεραν ότι έχουν αρκετά σκουλήκια για να περάσουν όλο τον χειμώνα. Όμως, ξαφνικά άκουσαν ένα ακόμα χτύπημα στην πόρτα. Ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός τους και έκλαιγε και εκείνος.  -Δεν υπάρχει κανένα σκουλήκι να πιάσω. Η δύναμή μου μού είναι άχρηστη αν δεν μπορώ να μαζέψω πια σκουλήκια! Ο μικρός τον πλησίασε και τον αγκάλιασε. -Μην ανησυχείς! Έχω αποταμιεύσει αρκετά σκουλήκια και θα τα μοιραστώ μαζί σου. Ο μεγαλύτερος τυφλοπόντικας ένιωσε ανακούφιση. -Σ’ευχαριστώ πολύ, μικρούλη. Μου έσωσες τη ζωή! Μα πώς κατάφερες και αποταμίευσες τόσα σκουλήκια; Ο μικρός τυφλοπόντικας οδήγησε κατόπιν τα αδέρφια του στο τούνελ που αποθήκευε τα σκουλήκια του.  -Έσκαψα 4 τρύπες, για να αποθηκεύω τις οικονομίες μου. Στην πρώτη τρύπα κρατώ τα σκουλήκια που μπορώ να φάω οποιαδήποτε στιγμή θέλω. Η δεύτερη τρύπα είναι για να εξοικονομώ ένα σκουλήκι κάθε μέρα για μένα, η τρίτη τρύπα είναι για να εξοικονομώ ένα σκουλήκι κάθε μέρα για τον μεσαίο μου αδερφό και η τέταρτη τρύπα είναι για να εξοικονομώ ένα σκουλήκι κάθε μέρα για τον μεγάλο μου αδερφό. -Οπότε κάθε φορά που έπιανες ένα σκουλήκι το έβαζες σε μία από αυτές τις τρύπες;, ρώτησε ο μεγαλύτερος τυφλοπόντικας γεμάτος έκπληξη. -Ναι, εξοικονομώντας οπωσδήποτε ένα σκουλήκι κάθε μέρα για όλους μας, πριν φάω…. Έτσι κράτησα αρκετά σκουλήκια για τον χειμώνα, εξήγησε ο μικρός. -Λυπόμαστε πάρα πολύ που σε κοροϊδεύαμε, είπαν και οι δύο μαζί. Την επόμενη φορά θα κάνουμε και εμείς οικονομία, αποταμιεύοντας ένα σκουλήκι κάθε μέρα. Ο μικρός γέλασε και έδωσε σε όλους από ένα νόστιμο σκουλήκι για δείπνο. Απόλαυσαν και οι τρεις μαζί έναν χαλαρωτικό και ξεκούραστο χειμώνα.

Το παρακολουθήσαμε και σε μορφή βίντεο στο youtube

Αναλύοντας τη συμπεριφορά των τυφλοπόντικων τα παιδιά είπαν ότι ο μικρός τυφλοπόντικας έσωσε τα αδέρφια του γιατί έκανε οικονομία και δεν έτρωγε όλα τα σκουλήκια. ΄Τότε εμείς τους είπαμε ότι η οικονομία λέγεται αλλιώς και αποταμίευση.

Έπειτα συζητήσαμε για το πότε, πού και γιατί αποταμιεύουμε εμείς οι άνθρωποι και τα παιδιά διηγήθηκαν προσωπικές τους εμπειρίες και γεγονότα.

Τα παιδιά παρουσίασαν τους κουμπαράδες τους και έφτιαξαν κουμπαράδες σε διάφορα σχέδια με ρολά χαρτιού.

Τέλος εικονογραφήσαμε το παραμύθι που μας άρεσε τόσο πολύ

Την Παρασκευή 29/09/23 ήταν η 10η Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού και ασχοληθήκαμε με αρκετές δραστηριότητες Φυσικής Αγωγής στο νηπιαγωγείο μας.

Αρχικά, μιλήσαμε για τον αθλητισμό και παρακολουθήσαμε ένα βίντεο με τα ολυμπιακά αθλήματα

Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε το αγαπημένο μας άθλημα

Έπειτα παίξαμε το κινητικό παιχνίδι με κάρτες: << Κάνε ό, τι κάνω>>. Ένα παιδί διάλεγε στην τύχη μία κάρτα και αναπαριστούσε την κίνηση που έδειχνε.

Την ιδέα την πήραμε από εδώ: https://e-children.blogspot.com/2016/10/44.html

Επιπλέον παίξαμε πολλά ομαδικά παιχνίδια

Με την κυρία Λένια στο μάθημα των Αγγλικών παίξαμε Twister! Τα παιδιά ακολουθούσαν τις οδηγίες ενός τόξου(π.χ. hand- blue, foot- red) και τοποθετούσαν τα χέρια και τα πόδια τους στα σωστά χρώματα χωρίς να αγγίξουν το πάτωμα.

Με την ολοκλήρωση των δραστηριοτήτων πήραμε και  μετάλλια για τη συμμετοχή μας σε όλες αυτές τις δράσεις.

Μία μαθήτριά μας χάρισε και στις κυρίες μετάλλιο. Ευχαριστούμε!!!

Στις 31 Οκτωβρίου, γιορτάζεται η  Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης.

Και επειδή (στην εποχή μας ιδίως)τα θέλω των μικρών παιδιών είναι πολλά , τα μπορώ όμως των γονιών τους λίγα,θεωρήσαμε ότι έπρεπε να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα.

Αρχικά συζητήσαμε με τα νήπια για το τι είναι αποταμίευση ( Η συγκέντρωση  χρημάτων και αγαθών για ώρα ανάγκης ) ,  πώς γίνεται και πώς μας βοηθάει .

Παρατηρήσαμε χρήματα, κάρτες,βιβλιάρια τράπεζας

Τα παιδιά έφεραν τους κουμπαράδες τους και μας είπαν τι θα κάνουν τα χρήματα που αποταμιεύουν

Θέσαμε κατάσταση προβληματισμού:

<<Τι μπορώ να κάνω χωρίς χρήματα;>>

Αυτές είναι κάποιες από τις απαντήσεις των παιδιών

1. Να παίξω με τους φίλους μου
2. Να κάνω κούνια
3. Να κάνω μπάνιο στη θάλασσα
4. Να πάω βόλτα στην εξοχή και να μαζέψω λουλούδια
5. Να πάρω δώρο από τον Άγιο Βασίλη
6. Να παίξω χιονοπόλεμο
7. Να γελάω
8. Να δίνω φιλάκια και αγκαλιές

Στη συνέχεια τις ζωγράφισαν

Μάθαμε την παροιμία

<<Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι>>

Την ανασυνθέσαμε

και κάναμε μια αντίστοιχη κατασκευή

Διαβάσαμε το παραμύθι <<Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας>>

Φτιάξαμε τα απαραίτητα αξεσουάρ

και ήμασταν έτοιμοι να το δραματοποιήσουμε(Το παίξαμε δύο φορές για να συμμετέχουν όλα τα παιδιά)

Τα τζιτζίκια όλη μέρα τραγουδούν

Τα μυρμήγκια όλη μέρα δουλεύουν

Τα τζιτζίκια κοροϊδεύουν τα μυρμήγκια

Τα μυρμήγκια αποθηκεύουν τους σπόρους τους

Χειμωνιάζει και τα τζιτζίκια κρυώνουν

Χιονίζει και δεν βρίσκουν τροφή.

Ζητούν βοήθεια από τα μυρμήγκια

Τα μυρμήγκια τα φιλοξενούν και τους δίνουν φαγητό

Τα τζιτζίκια υπόσχονται ότι θα είναι και αυτά εργατικά και όλοι μαζί χορεύουν και τραγουδούν.

Και επειδή μας αρέσει πολύ η ζωγραφική, φυσικά ζωγραφίσαμε το μύθο

Στο Ολοήμερο πρόγραμμα

παρατηρήσαμε το νόμισμα των 2 ευρώ που απεικονίζει το μύθο της  αρπαγής της Ευρώπης

,τον διαβάσαμε

Η Ευρώπη ήταν μια πολύ όμορφη, νέα γυναίκα. Μια μέρα φώναξε τις φίλες της και όλες μαζί πήγαν σε μια ακρογιαλιά στη Φοινίκη για να παίξουν και να μαζέψουν λουλούδια. Ο Δίας βρισκόταν στον Όλυμπο αλλά είδε από ψηλά την Ευρώπη και τις φίλες της να διασκεδάζουν κοντά στη θάλασσα. Τότε ο Έρωτας, γιος της θεάς Αφροδίτης, έριξε ένα βέλος στην καρδιά του Δία και αυτός αμέσως ερωτεύτηκε την Ευρώπη. Έγινε λοιπόν ένας άσπρος, δυνατός ταύρος και την πλησίασε. Εκείνη είδε τον ήσυχο ταύρο, δεν φοβήθηκε καθόλου και πήγε κοντά του. Έβαλε λουλούδια στο κεφάλι του και μετά ανέβηκε πάνω του και κάθισε. Αυτό περίμενε και ο Δίας-ταύρος. Δεν έχασε χρόνο και γρήγορα έπεσε μέσα στη θάλασσα. Η κοπέλα προσπάθησε να φύγει αλλά δεν μπόρεσε. Ο Δίας-ταύρος κολύμπησε και έφτασε μέχρι την Κρήτη. Έτσι, ο Δίας πήγε τη φοβισμένη Ευρώπη στο νησί της Κρήτης. Εκεί της είπε ποιος ήταν. Τελικά έμειναν μαζί και έκαναν τρία αγόρια. Από τότε, όλη η ήπειρος όπου ανήκει και η Κρήτη λέγεται… Ευρώπη.

και τον δραματοποιήσαμε

Η Ευρώπη με τον πατέρα της

Μαζεύει λουλούδια με τις φίλες της

Την βλέπει ο Δίας και την ερωτεύεται

Μεταμορφώνεται σε ταύρο και …

την παίρνει στην πλάτη του

Και τον ζωγραφίσαμε

Επίσης φτιάξαμε τον δικό μας κουμπαρά και τον γεμίσαμε όχι με χρήματα αλλά με… ευχές  για τα παιδάκια όλου του κόσμου!

Στη  1 Οκτωβρίου γιορτάζουν η γιαγιά και ο παππούς(Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας). Έτσι κι εμείς ασχοληθήκαμε με αυτό το τόσο αγαπητό θέμα για τα παιδιά.

Οι δρστηριότητές μας

Παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής με παππούδες και γιαγιάδες

Τι δείχνουν; Τι τίτλο θα τους έδιναν;

Με αφορμή αυτούς τους πίνακες τα παιδιά  μας μίλησαν για τους δικούς τους παππούδες και γιαγιάδες.Έχουν κάνει κάτι παρόμοιο με αυτά που δείχνουν οι πίνακες με τον παππού  ή τη γιαγιά; Τι τους αρέσει να κάνουν μαζί τους;

Κάναμε κι ένα αντίστοιχο φύλλο εργασίας

Σε ένα άλλο φύλλο εργασίας τα παιδιά ζωγράφισαν

πώς φαντάζονται τον εαυτό τους μετά από 70 χρόνια

Μεταμφιεστήκαμε σε γιαγιάδες και παππούδες

Μάθαμε τραγούδια και ποιήματα 

Η γιαγιά μας η καλή
Η γιαγιά μας η καλή,

έχει κότες στην αυλή

Κότες και κοτόπουλα,

χήνες και χηνόπουλα.

Άσπρη πάπια με παπιά,

 γάιδαρο με τόσα αυτιά

γαλοπούλες και έναν γάλο,

 φουσκωμένο και μεγάλο.

Και τον πρώτο πετεινό,

μέσα σ? όλο το χωριό,

Που λαλεί κάθε πρωί,

στης γιαγιά μας την αυλή.

Η γιαγιά μας η καλή,

έχει ραπτομηχανή

Και γαζώνει και μπαλώνει,

  του παππού το παντελόνι.

Θέλω τον παππού και τη γιαγιά κοντούς
της ποιήτριας Ρένας Καρθαίου

Θεέ μου, σε παρακαλώ
τον παππού μου να κοντύνεις,
και γιαγιά πολύ ψηλή
στα παιδιά μη δίνεις.

Εύκολα θέλω να φτάνω
τον παππού και τη γιαγιά,
να μπορώ να τους χαϊδεύω
τ΄ άσπρα, κάτασπρα μαλλιά.

Ο παππούλης κι η γιαγιούλα
θέλω να  ΄ναι πιο κοντά.
Όχι να  ΄ναι αυτοί στα ύψη
κι εγώ τόσο χαμηλά.

Θέλω να’ μαστε ίσια, ίσια
και να παίζουμε μαζί.
Έτσι πιο όμορφη θα νιώθω
τη ζωή.

Γι? αυτό άκουσέ με, Θεέ μου,
κάνε τους και τους δυο κοντούς.
Αυτό πάει να πει γιαγιούλα
και γλυκός γλυκός παππούς.

Γνωρίσαμε τον παππού Νίκο και τη γιαγιά Νίκη που μας μίλησαν, έπαιξαν μαζί μας , μας κέρασαν καραμέλες και τους κάναμε πολλές αγκαλίτσες.

Επίσκεψη της γιαγιάς Ιουλίας

Μας επισκέφθηκε η γιαγιά ενός συμμαθητή μας.

Μας μίλησε για τα παιδικά της χρόνια: Πώς ήταν το σχολείο της, οι δάσκαλοι της,τι φορούσε εκεί(ποδιά)κ.τ.λ.

Επίσης μας περιέγραψε τα παιχνίδια που έπαιζε με τους φίλους της. Παίξαμε και μαζί ένα παιχνίδι στόχων με βελανίδια που μας έδειξε. Ήταν απίθανο και άρεσε πολύ στα παιδιά!

Σε ευχαριστούμε πολύ γιαγιά Ιουλία!

Και φυσικά ετοιμάσαμε δωράκια- καρτούλες τα οποία χαρίσαμε στους παππούδες και στις γιαγιάδες μας.